გამარჯობათ.
როცა გავაკეთეთ მე და ჩემმა მეექვსე კლასელებმა პროექტი ,, სად მთავრდება ცელქობა და სად იწყება დანაშაული" ჩემი კლასის მოსწავლეებმა,მეექვსე კლასელებმა გააკეთეს ჩანახატები ამ თემაზე; გთავაზობ რამოდენიმე მოსწავლის ნაშრომს:
ანი მარუშაშვილი- მეექვსე კლასი
ყველა ბავშვი ცელქია. ბავშვის ცელქობა გამოიხატება იმაში რომ ის შეიძლება ავიდეს ხის კენწეროზე, გადმოხტეს სიმაღლიდან, გატეხოს რამე. ცელქ ბავშვა ხიფათიც თან სდევა ან თავს გაიტეხსს, ან გაიჭრის რამეს. ცელქი ბავშვები ჩხუბობენ კიდეც და შემთხვევით შეიძლება ერთმანეთს რაიმე დაუშაონ კიდეც.მაგრამ ცოტა ხნის შემდეგ ისევ ერთად თამაშობენ. ჩხუბის დროს რაიმე საგნის გამოყენება ეს უკვე დანაშაულია. ცელქობით ხშირად ფუჭდება და იმტვრევა საგნები. ამიტომ ბავშვებს დიდი ყურადღება და ხშირი დარიგება სჭირდებათ, თორემ ასაკის ზრდასთან ერთად, შეიძლება ეს დანაშაულში გადაიზარდოს.ცელქმა ბავშვებმა ერთმანეთსშეიძლება რამე დაუშაონ შემთხვევით, მაგრამ თუ ერთმანეთს რამეს განზრახ დაუშავებენ ეს უკვე დანაშაულია. დიდი სხვაობაა ცელქობასა და დანაშაულს შორის, მაგრამ ერთი ნაბიჯია ცელქობიდან დანაშაულამდე.
მარიამ თურქაძე - მეექვსე კლასი
ხშირ შემთხვევაში ცელქობა დანაშაულში გადაიზრდება ხოლმე. როდესაც პატარა ასაკში ხარ ხშირად ჩადიხარ დანაშაულს, რომელიც ცელქობით არის გამოწვეული. ასეთი მრავალი შემთხვევა მინახავს. შეიძლება ბევრს ამის გაკეთება არ სურს მაგრამ უნებურად მაინც აკეთებს. საერთოდ ბავშვის ფიქრები, ყოველ შემთხვევაში ჩემი კი ასეთია: ჩვენ გვინდა გართობა, თამაში, სირბილი , იმას კი არ ვფიქრობთ რომ ამან შეიძლება დიდი დანაშაული ჩაგვადენინოს. ბავშვა როგორც შეზლებს ისე უნდა მოთოკოს თავი და აკონტროლოს თავისი სიცელქე. მე ვფიქრობ იცელქოს ბავშვმა მაგრამ ისე რომ მისი სიცელქე დანაშაულში არ გადაიზარდოს.
No comments:
Post a Comment